Gisteren heb ik de mijn eerste schaatsmarathon van het jaar weer gereden. Hoewel ik alweer sinds september/oktober aan het schaatsen ben, was het er nog niet van gekomen om een marathon te rijden. Gisteren dus wel. We moesten 35 ronden rijden en ik dacht dat niemand in de eerst paar rondes weg zou proberen te rijden. Iemand probeerde dat echter wel. Maar ik zat op dat moment nog te suffen en reed dus ergens achteraan het peloton. Het duurde toen nog best lang voordat ze de koplopers bij hadden gehaald. En toen dat eenmaal gebeurd was, was ik ook wel weer wakker geworden.
Het tempo wisselde de hele tijd en op een gegeven moment kon ik ook wegrijden. ik had een gaatje van een meter of 60-70, genoeg voor een zelfmoordactie, te weinig om je voorsprong nog tot de finish vol te kunnen houden. En zo gaf ik maar op en kwam ik weer in het peloton te zitten. Met nog 5 rondjes te gaan ging ik met een ander meisje weg. Dit was echter ook niet de ontsnapping van de eeuw, hij duurde wel twee rondjes en zo zat ik weer terug in het peloton. Met nog 1 ronde te gaan kon iedereen opeens wel heel hard en werd de marathon beslist in de sprint. Ik ben niet zo'n sprinter en vond het wel prima dus keek ik van achteruit het peloton wie er kon winnen. Mijn ploeggenootje Frida wist de sprint te winnen en in de c-2 categorie waren drie ploegmaten 1,2 en 3. Al met al was het een leuke marathon geweest en had ik me uitstekend vermaakt!