Mijn start was best goed maar tja met een deelnemers veld van 5 meisjes wordt je ook niet echt heel erg snel knel gereden. En ik stond ook nog eens op de eerste startrij (dat kan ook niet anders). Clémence Baude had kopstart en ik reed in haar wiel erachter. Wat verder in de klim kwamen we de eerste mannen van de Fun B al tegen en ging ik haar en een paar mannen voorbij. Zo heb ik 3 rondjes alleen op kop gereden en won ik mijn eerste wedstrijd van het seizoen.
Vraag een mountainbiker naar de Wallonia Cup in Thieusies van 2010. Hij (of zij) zal modder zeggen, misschien nog dat het toen regende. Het rondje was omgetoverd in een modderpoel, dit maakte het een mooie ronde en een leuke wedstrijd. Nu, een jaar later, stond er een zonnetje boven de abdij en was het eigenlijk gewoon warm. Nog steeds was het een leuke ronde.
Mijn start was best goed maar tja met een deelnemers veld van 5 meisjes wordt je ook niet echt heel erg snel knel gereden. En ik stond ook nog eens op de eerste startrij (dat kan ook niet anders). Clémence Baude had kopstart en ik reed in haar wiel erachter. Wat verder in de klim kwamen we de eerste mannen van de Fun B al tegen en ging ik haar en een paar mannen voorbij. Zo heb ik 3 rondjes alleen op kop gereden en won ik mijn eerste wedstrijd van het seizoen. Afgelopen zondag stond voor mij de eerst echte wedstrijd op het programma in Berlicum. Hartstikke leuk om iedereen na een winter weer eens te zien en te spreken. Het parcours was haast niks veranderd en nog even vlak als alle voorgaande jaren (die ik heb gereden).
Mijn start begon al achteraan (ik moest achteraan opstellen) en na 100 meter was die positie eigenlijk onveranderd. Het meisje naast me wilde door mijn stuur heen rijden (zij had ook geen andere keus omdat ze knel zat) maar als je in de file staat dan kun je ook niet over de andere auto's heen rijden ook al zou je dat heel erg graag willen. Dat zelfde geld dus ook voor fietsers... We bleven allebei wel staan en konden heel mooi kijken naar hoe de eerste al een stuk voor ons uit reden. Daarna had ik wel meteen geprobeerd een hoop mensen in te halen maar daar had ik mezelf iets te veel bij opgeblazen. Samen met Marquerite de Neve probeerden we door te schuiven naar voren en terwijl we de anderen konden zien dat die nog een ronde mochten rijden moesten wij al stoppen... Als een van de eerste waren we uit de wedstrijd gehaald. Ik was uiteindelijk 21e geworden. Je had zondag gewoon simpel kunnen doen. Je was naar Assen gereden (ook nog best een eindje voor ons) en had daar gewoon de eerste echt mountainbike wedstrijd van het seizoen gereden. Dat had gekund, immers alles kan. Maar waarom zou je simpel doen als je het ook moeilijk kan doen? Dat was de vraag die Kjell en ik ons ook hadden gesteld. Zo kwamen wij op het idee om helemaal niet naar Assen te rijden en daar een wedtrijdje te fietsen. Wij kwamen op het idee om ons bij een paar Vlamingen te voegen en bij MTBclinics.be een traininskamp te volgen. Want waar kun je nou mooier fietsen als in de Ardennen?
Dus zo reden we vrijdagochtend naar La-Roche-en-Ardenne. Het zonnetje scheen en het was gewoon weer warm. Om een uur of 1 kwamen we aan, want mijn moeder was bang dat we verkeerd zouden rijden en de bootcamp (zo werd het traininskamg genoemd) zou om 2 uur beginnen. Dus waren we maar ruim van te voren vertrokken.We gingen een rustig rondje fietsen naar de Down-Hill baan van Maboge. En hoewel ik toen nog niet alles af had gefietst deed ik dat op het eind van het weekend wel. Zaterdagochtend stond de eerste techniektraining op het programma. Onder leiding van Kris Henderieckx vertrok de jeugdgroep. We reden hele leuke padjes (Nederlanders zeggen paadjes, Vlamingen zeggen padjes) en de training was dan ook weer zo voorbij, bij het huisje wachtte de pannenkoeken namelijk op ons dus we moesten wel op tijd weer terug zijn. Die middag kregen we down-hill training van Nico Vink (Belgisch kampioen DH). Het was echt heel vet. Je moet alles gewoon heel smooth afrijden. En als je dat net zo doet als hij dan ga je onwijs hard. Ik denk dat het bij mij iets minder smooth ging, aangezien ik toch aanzienlijk minder snelheid had. Zondag hadden we weer techniektraining. We gingen een afdaling met veel leistenen. Kris Henderiecks had een hoop geduld met me nodig. Maar na minstens 10 x te hebben gehoord dat het allemaal wel mee viel en je prima kunt remmen op een leisteen van een meter of 6/7 ben ik toch alles afgereden en nog heel huids beneden gekomen ook. Die middag gingen we een rondje toeren. Het is echt leuk om al die padjes te nemen waar je anders nooit opgekomen zou zijn. Er zaten echt hele mooie padjes tussen. Uiteindelijk waren we alweer bij de laatste dag van de bootcamp aangekomen. Deze dag zouden we gebruiken om naar Houffalize te gaan. Hier natuurlijk ook hele mooie afdalingen gedaan. Maar na een hele leuke training was het kamp toch echt voorbij. Nog een broodje bij de snackbar gegeten en toen was het toch echt over. Behalve de nodige techniek weer bijgeleerd te hebben heb ik ook nog een hoop Vlaams geleerd en dat je beter geen Belg tegen een Vlaming kan zeggen. Zo denken zij ook weer dat je geen Hollander mag zeggen tegen een Nederlander. Misschien ben ik een beetje een vreemde Nederlander maar naar mijn weten vind niemand dat echt erg. Vraag nooit aan een tafel vol Vlamingen om de jam en de ham maar het is confiture en hasp of hesp. Voor gootsteen/wasbak hadden zij ook een onmogelijk woord wat niet eens te onthouden was... En als je een klim opgefiets bent dan ben je niet boven gekomen maar boven geraakt. Verder kruip je niet voor maar steek je voor. En zo zijn er nog meer dingen die voor mij heel grappig klinken en andersom waren er natuurlijk ook dingen die zij heel zot vonden aan onze taal. Gister het schaatsseizoen afgesloten. Het is immers toch ook veel te mooi weer om nog te schaatsen... (Het regend, het is somber buiten maar tja het vriest niet meer... Dus dan is het echt veeeeel te warm om nog te schaatsen) In Hoenderloo kon je een wedstrijdje rijden bij Bar End en dat vonden Kjell en ik wel leuk om alvast een eerste wedstrijd te rijden. Met een start in de regen was ik best goed weg. Ik kwam gelijk bij Kiona te zitten en opeens waren we met z'n tweeën weggereden van de anderen. Na 3 rondes (als ik goed heb geteld) ben ik bij een vals plat klim bij haar weggereden. Zo kwam ik dus ook uiteindelijk in mijn eentje over de streep. Dus wel een lekker begin van het MTB seizoen, al waren er dan maar heel weinig dames die mee deden. |
In het kortBritt van den Boogert schrijft op deze site verschillende verslagen over haar wedstrijden (mountainbike en schaatsen). Als student Technische Geneeskunde probeert ze haar studie te combineren met het beste uit haarzelf te halen in de sport. Dit jaar doe Sinds dit jaar krijgt ze hiervoor de steun van het Craft-Ten Tusscher mountainbike team (like op facebook!) en het Freewheel marathonteam (schaatsen). Ook is ze in de bikefreak terug te vinden als vaste columniste. Archives
August 2015
Oudere berichten klik hier!
|