Vorig jaar was ik ook al in Gränichen geweest en toen was er iets mis gegaan met mijn startnummer. Plotseling had ik startnummer 6 gekregen en zo stond ik daar (een tikkeltje misplaatst) tussen de toppers, iets wat super gaaf was en me een mooie startfoto opleverde. Dit jaar was er ook iets mis gegaan en onder de UCI code van mijn broer stond ik nu helemaal achteraan... Gelukkig kwamen we er nog op tijd achter en reed ik zowel met mijn eigen UCI code als mijn eigen startplek. Mijn start was helaas niet zo goed. Ik raakte net ingesloten achter twee meisjes die te dicht met hun sturen bij elkaar kwamen. Hierdoor moest ik vol in de rem en was ik de aansluiting kwijt. Ik probeerde in de startklim gelijk weer terug te komen... Maar dat was toch nog zwaarder dan gedacht. De eerste ronde had ik er een beetje moeite mee en liep het nog niet echt. De tweede ronde kwam ik er achter dat het niet moet lopen maar fietsen. En toen ging het een stuk beter, ik kon zo steeds een paar plekjes goed maken. In de één na laatste ronde was er een vrouwtje weer terug in mijn wiel gekomen. Ik dacht eigenlijk dat het de laatste ronde was en zo deed ik behoorlijk wat moeite om te zorgen dat ik weer los kwam. Dit lukte vrij goed maar toen ik over de finish kwam hoorde ik de bel en wist ik dat de laatste ronde nog moest beginnen. Dat was wel eventjes een lichtelijke tegenvaller, want ik kon nou niet bepaald zeggen dat ik nog fris zat... Om het nog extra gezellig te maken sloot het vrouwtje achter mij weer bij mij aan na de eerste helft van de laatste ronde. Dat vond ik niet zo'n goed plan en in de klim kon ik toen weer van haar weg rijden. Blijkbaar zat zij toen ook niet meer heel fris want de klim daarna kon ik zelfs nog een extra groot gat krijgen. En zo kon ik 19e worden en 5e belofte in een supersterk deelnemersveld, weer een hele mooie ervaring!
En dan voor de verandering een wedstrijdje in Zwitserland. Zwitserland hadden we dit jaar nog niet gehad en na een paar weekendjes Zuid-Duitsland lijkt het alsof Zwitserland zo'n beetje in je achtertuin ligt (was het maar waar), je raakt schijnbaar gewend om langer dan 5 uur in de auto te zitten.
Vorig jaar was ik ook al in Gränichen geweest en toen was er iets mis gegaan met mijn startnummer. Plotseling had ik startnummer 6 gekregen en zo stond ik daar (een tikkeltje misplaatst) tussen de toppers, iets wat super gaaf was en me een mooie startfoto opleverde. Dit jaar was er ook iets mis gegaan en onder de UCI code van mijn broer stond ik nu helemaal achteraan... Gelukkig kwamen we er nog op tijd achter en reed ik zowel met mijn eigen UCI code als mijn eigen startplek. Mijn start was helaas niet zo goed. Ik raakte net ingesloten achter twee meisjes die te dicht met hun sturen bij elkaar kwamen. Hierdoor moest ik vol in de rem en was ik de aansluiting kwijt. Ik probeerde in de startklim gelijk weer terug te komen... Maar dat was toch nog zwaarder dan gedacht. De eerste ronde had ik er een beetje moeite mee en liep het nog niet echt. De tweede ronde kwam ik er achter dat het niet moet lopen maar fietsen. En toen ging het een stuk beter, ik kon zo steeds een paar plekjes goed maken. In de één na laatste ronde was er een vrouwtje weer terug in mijn wiel gekomen. Ik dacht eigenlijk dat het de laatste ronde was en zo deed ik behoorlijk wat moeite om te zorgen dat ik weer los kwam. Dit lukte vrij goed maar toen ik over de finish kwam hoorde ik de bel en wist ik dat de laatste ronde nog moest beginnen. Dat was wel eventjes een lichtelijke tegenvaller, want ik kon nou niet bepaald zeggen dat ik nog fris zat... Om het nog extra gezellig te maken sloot het vrouwtje achter mij weer bij mij aan na de eerste helft van de laatste ronde. Dat vond ik niet zo'n goed plan en in de klim kon ik toen weer van haar weg rijden. Blijkbaar zat zij toen ook niet meer heel fris want de klim daarna kon ik zelfs nog een extra groot gat krijgen. En zo kon ik 19e worden en 5e belofte in een supersterk deelnemersveld, weer een hele mooie ervaring! Nadat ik vorige week te druk was met studie en ik de wereld beker slechts via Red Bull tv en de live timing kon volgen, kon ik nu tenminste weer echt mee doen. Iets wat vele male beter is! Op donderdag kon ik al een keer het rondje verkennen. De eerste keer dat ik in Albstad reed was het ontzettend modderig, schijnbaar regent het wel vaker hier in de omstreken en wilden ze zorgen dat het rondje ook met modder nog goed te doen is. Normaal gezien vind ik dit een goed plan voor de klimmen (heb een hekel als klimmen niet meer te fietsen zijn door de modder, al hoewel ik het schitterend vind als ik er wel kan fietsen en de rest niet) maar de afdalingen heb ik het liefste puur natuur. Ik weet nog niet hoe je deze ondergrond moet noemen maar het was me iets te geplamuurd. Wat overigens niet maakte dat ik het geen leuk rondje vind! Ik vond het echt een super leuk rondje, alleen met minder moeite was het nog leuker geweest. Zeker omdat het weer nu zo goed was dat deze voorbereidingen voor niets waren geweest (gelukkig). Op zaterdagmiddag om 5 uur was onze start. Mijn eigen start was gelukkig wel prima, al hoorde ik er een paar vallen aan de andere kant van de weg. Na twee klimmen zat ik bij Annefleur en zat ik best prima. Al had me dit iets meer moeite gekost dan dat me opgeleverd had… Waardoor ik mijn start nog lange tijd goed kon blijven voelen. Het lekkere ritme van het begin werd iets minder en ik zakte wat terug. Nadat mijn misselijkheid van de eerste paar rondjes weggezakt was kon ik wel weer een lekker ritme oppakken. Er zaten genoeg meisjes bij mij in de beurt waar ik in ieder geval een poging kon doen om naar toe te rijden. Dit lukte wel goed. Ik begon steeds weer lekkerder te fietsen. De laatste klim zag ik er zelf nog twee vlak voor me. Ik heb echt alles gegeven en kon er nog net 1 in halen. Het andere meisje lukte net niet meer. Toch heb ik me met deze snelle start en daarna een prima come-back naar een 25e plek gereden. Iets waar ik wel tevreden mee ben. Voor vandaag had ik er gewoon alles uitgehaald wat erin zat en dat geeft toch een voldaan gevoel. |
In het kortBritt van den Boogert schrijft op deze site verschillende verslagen over haar wedstrijden (mountainbike en schaatsen). Als student Technische Geneeskunde probeert ze haar studie te combineren met het beste uit haarzelf te halen in de sport. Dit jaar doe Sinds dit jaar krijgt ze hiervoor de steun van het Craft-Ten Tusscher mountainbike team (like op facebook!) en het Freewheel marathonteam (schaatsen). Ook is ze in de bikefreak terug te vinden als vaste columniste. Archives
August 2015
Oudere berichten klik hier!
|