Zo onwerkelijk…
Zo oneerlijk…
Zoveel wedstrijden die we uitgevochten hebben en dat er vanaf nu geen meer zullen komen…
Zo raar…
Zo mooi dat we samen naar het WK mochten, echt iets om naar uit te kijken…
Zo keken we in Windham nog samen de eliminator en op de terugweg wist je het huisje niet meer te vinden, zo hard hebben we toen moeten lachen…Zo stonden we nog te praten en te lachen en zo lag je op de grond…
En zo startte je gisteren vlak achter mij, maar je finishte maar niet…
Zoveel vragen die in je opkomen… Waarom?
Nu koesteren we de mooie herinneren en wensen we je ouders, je broertjes en al de rest die je zal missen heel veel sterkte…
Was het maar een nachtmerrie, konden we de tijd maar terug draaien… Er zijn geen woorden die dit kunnen omschrijven… Annefleur, we gaan je missen!
Rust zacht, Lieve Annefleur!