3 uur lang hetzelfde doen.
3 uur lang bezig zijn met eenzelfde taak, 3 uur. 3 uur in een hondehok zitten, 3 uur bloemetjes plukken, 3 uur touwtjes knopen, 3 uur pannekoeken bakken. Alles mocht, en alles kan. En waarom ik dit zou moeten doen? Nou kijk: Het is zo dat ik ooit dacht dat ik het beste tekenen als extra vak kon kiezen. Leuk dacht ik, kan je studielasturen krijgen door gewoon een beetje te tekenen. Het is ook leuk en ik heb er geen spijt van gehad, tot nu, tot dit blok. De nieuwe opdracht: doe 3 uur lang iets nutteloos, iets wat je nog nooit hebt gedaan en waar je het liefst geen verstand bij nodig hebt. Met als eind doel dat je inspiratie krijgt voor een nieuw stuk.
Juist, dat was de opdracht.
En dan, waar moet je dan mee beginnen. Nog steeds met een idee, een idee over wat je 3 uur lang gaat doen. Dat is stap 1. Vervolgens ga je verzinnen wanneer je tijd hebt om verplicht 3 uur lang niets nuttigs te doen. Bij deze tweede stap kom je meteen tot het volgende, je bedenkt je hoeveel andere dingen je had kunnen doen in deze drie uur en dat je eigenlijk helemaal geen zin hebt om 3 uur lang je tijd te verspillen. Aan de andere kant denk je dat je waarschijnlijk de afgelopen week al minstens 3 uur verspilt hebt met niks te doen, zonder het te weten. Het vreemde en nieuwe van deze 3 uur is dat je dus bewust 3 uur verspilt doet. Dat ik al bezig ben met stap 2 terwijl ik stap 1 nog niet heb afgerond is niet iets nieuws, maar wel een (bewust) feit.
Goed, nu dus wel met stap 1 beginnen. Het idee dat ik had was om drie uur lang naar buiten te kijken vanuit mijn hotel kamer op het wk in de hoop dat ik daar tijd voor had. Verder dacht ik dat ik dat wel vol zou houden. Ik kan je vertellen, ik had een hoop gezien, maar naar 1,5 uur was er echt niks meer te beleven en viel ik in slaap... Ik was op de helft, maar niet verder gekomen. Plan mislukt, doel mislukt. En mijn 1,5 uur was weg.
Nieuwe poging dus. Drie uur lang naar de Wereldkampioenschappen mountainbiken kijken. Ja dat moest te doen zijn, dat moest ik wel kunnen. Gewoon drie uur lang kijken. Het vreemde hiervan was dan weer dat je hier eigenlijk je tijd niet mee verspilde, ik bedoel anders was ik ook gewoon gaan kijken. Ja ik heb gekeken en ja ik heb het drie uur lang vol gehouden en ja het was leuk, leerzaam en indrukwekkend. Maar vraag me op het einde of ik inspiratie had opgedaan en het antwoord is NEE!!!
Maar ik heb wel wedstrijden gezien die mooi waren om naar te kijken. Wedstrijden waarbij je mensen fouten zag maken en fouten zag overwinnen. Wedstrijden die van af het begin tot het eind in de handen was van de sterkste renner en wedstrijden die onvoorspelbaar waren. Ik heb winnaars gezien die je al had afgeschreven en verrassende 'verliezers' gezien. Ik heb gezien hoe blij fans kunnen zijn als hun held bij de eerste doorkomst op kop lag, en hoe teleurgesteld ze konden zijn als de laatste 3 meter te ver voor hem was. Gezien hoe fans opgroeien en gezien hoe nieuwe wereldkampioenen lopen, met bier.
Kortom in 3 uur kun je veel zien en eigenlijk ook heel veel doen. Maar of in deze drie uur mijn tekenopdracht zou slagen... We zullen zien.
3 uur lang bezig zijn met eenzelfde taak, 3 uur. 3 uur in een hondehok zitten, 3 uur bloemetjes plukken, 3 uur touwtjes knopen, 3 uur pannekoeken bakken. Alles mocht, en alles kan. En waarom ik dit zou moeten doen? Nou kijk: Het is zo dat ik ooit dacht dat ik het beste tekenen als extra vak kon kiezen. Leuk dacht ik, kan je studielasturen krijgen door gewoon een beetje te tekenen. Het is ook leuk en ik heb er geen spijt van gehad, tot nu, tot dit blok. De nieuwe opdracht: doe 3 uur lang iets nutteloos, iets wat je nog nooit hebt gedaan en waar je het liefst geen verstand bij nodig hebt. Met als eind doel dat je inspiratie krijgt voor een nieuw stuk.
Juist, dat was de opdracht.
En dan, waar moet je dan mee beginnen. Nog steeds met een idee, een idee over wat je 3 uur lang gaat doen. Dat is stap 1. Vervolgens ga je verzinnen wanneer je tijd hebt om verplicht 3 uur lang niets nuttigs te doen. Bij deze tweede stap kom je meteen tot het volgende, je bedenkt je hoeveel andere dingen je had kunnen doen in deze drie uur en dat je eigenlijk helemaal geen zin hebt om 3 uur lang je tijd te verspillen. Aan de andere kant denk je dat je waarschijnlijk de afgelopen week al minstens 3 uur verspilt hebt met niks te doen, zonder het te weten. Het vreemde en nieuwe van deze 3 uur is dat je dus bewust 3 uur verspilt doet. Dat ik al bezig ben met stap 2 terwijl ik stap 1 nog niet heb afgerond is niet iets nieuws, maar wel een (bewust) feit.
Goed, nu dus wel met stap 1 beginnen. Het idee dat ik had was om drie uur lang naar buiten te kijken vanuit mijn hotel kamer op het wk in de hoop dat ik daar tijd voor had. Verder dacht ik dat ik dat wel vol zou houden. Ik kan je vertellen, ik had een hoop gezien, maar naar 1,5 uur was er echt niks meer te beleven en viel ik in slaap... Ik was op de helft, maar niet verder gekomen. Plan mislukt, doel mislukt. En mijn 1,5 uur was weg.
Nieuwe poging dus. Drie uur lang naar de Wereldkampioenschappen mountainbiken kijken. Ja dat moest te doen zijn, dat moest ik wel kunnen. Gewoon drie uur lang kijken. Het vreemde hiervan was dan weer dat je hier eigenlijk je tijd niet mee verspilde, ik bedoel anders was ik ook gewoon gaan kijken. Ja ik heb gekeken en ja ik heb het drie uur lang vol gehouden en ja het was leuk, leerzaam en indrukwekkend. Maar vraag me op het einde of ik inspiratie had opgedaan en het antwoord is NEE!!!
Maar ik heb wel wedstrijden gezien die mooi waren om naar te kijken. Wedstrijden waarbij je mensen fouten zag maken en fouten zag overwinnen. Wedstrijden die van af het begin tot het eind in de handen was van de sterkste renner en wedstrijden die onvoorspelbaar waren. Ik heb winnaars gezien die je al had afgeschreven en verrassende 'verliezers' gezien. Ik heb gezien hoe blij fans kunnen zijn als hun held bij de eerste doorkomst op kop lag, en hoe teleurgesteld ze konden zijn als de laatste 3 meter te ver voor hem was. Gezien hoe fans opgroeien en gezien hoe nieuwe wereldkampioenen lopen, met bier.
Kortom in 3 uur kun je veel zien en eigenlijk ook heel veel doen. Maar of in deze drie uur mijn tekenopdracht zou slagen... We zullen zien.