Het parcours in Zoetermeer was lichtelijk veranderd ten opzicht van andere jaren. Nog steeds is het in Nederland een van de leukere rondjes. Ik ben er nog niet helemaal achter of het rondje me nu echt ligt of niet maar met de korte felle klimmetjes en ook afdalingen vind ik het wel een grappig rondje. Met inrijden was alles wat glad en glibberig maar toen het eenmaal droog was, werd het parcours ook weer heel snel droog. Dit jaar hadden ze ook nog wat houten stellages toegevoegd aan het parcours. Alhoewel ik van mening ben dat het goed is om techniek in de Nederlandse rondjes toe te voegen, heb ik nog nooit ook maar één pallet of scheve boomstamdrop in een World Cup parcours zien liggen.... Het is leuk dat mensen zo fanatiek aan het bouwen geweest zijn maar naar mijn mening heeft iets bouwen pas echt een meer waarde als het een flow heeft om overheen te rijden. Als je eroverheen rijdt moet je kunnen denken: “wow dit was leuk! Nog een keer!” Bij deze dingen dacht ik: “o ja, daar moet ik overheen... Kan ik er echt niet langs? Nee, hè jammer...”
Mijn start was goed. Ik zat gelijk mooi voorin, rond positie 5. En na een halve ronde had ik een goed maatje gevonden: Alicia Franck. Samen met haar heb ik 3 rondjes gereden. Totdat ik een foutje maakte in de rockgardenklim (het zoveelste foutje eigenlijk) en ik het gat nu niet meer dicht kon rijden. Ik verloor toen snel tempo en was echt de rondjes aan het aftellen... Ik was blij toen na 6 rondjes eindelijk de finish kwam. Ik was 8e geworden en had over het eerste deel van de wedstrijd nog wel een goed gevoel.