Voor het eerst is het zo dat ik nu ook kan trainen op een "grote" baan. Want nu ik toch in Enschede zit zou het wel een beetje omslachtig zijn om nog steeds in Nijmegen te blijven trainen. En ik moet zeggen het is heerlijk... vooral op maandag en woensdag is het super rustig en op donderdag tussen alle mensen door slingeren heeft ook wel iets. Hoewel het nog steeds wennen is.
Dit jaar ben ik gepromoveerd, hoe dat zo mooi heet. Dat betekent dat ik in de topdivisie mag starten bij de dames. Dat betekent ook dat het harder gaat en dat ik in plaats van 40 maar liefst 70 rondjes mag schaatsen, meer waard voor mijn geld dus! Je mag dan wel het hele land door rijden, maar je doet het wel ergens voor. Tenminste dat denk je. Maar na de eerste wedstrijd in Amsterdam kwam ik erachter dat een marathon nog korter kan duren dan een lange baan wedstrijd. Dit kan namelijk heel simpel: je krijgt de bel voor de start van de wedstrijd en je gaat vervolgens op je bek. Echt waar in de eerste bocht na de loze ronde lag ik al op mijn snufferd. Voordeel was wel dat het heerlijk rustig was in de kleedkamer (ook weer een nadeel want het was ook vreselijk ongezellig) en dacht ik nu kan het de volgende keer alleen maar beter gaan. Ik bedoel hoe groot is nu de kans dat je weer in de eerste bocht valt (eerder kon namelijk niet). Ik dacht niet zo heel erg groot, al heb ik er geen kansberekening op los gelaten maar blijkbaar was de kans toch nog wel zo groot dat ik in Heerenveen exact hetzelfde deed. Ik moet zeggen dat ik wel een beetje boos op mezelf was. Ik bedoel het was niet zo handig om twee keer achter elkaar in de eerste bocht te vallen. Je zou denken dat je na de eerste keer wel wat geleerd zou hebben. Maar helaas ik kon nu bewijzen dat ik niet helemaal een ezel was en dat ik in ieder geval niet 3 keer hetzelfde zou doen...
De marathon die volgde was in Deventer en was volgens horen zeggen in de kleedkamers een zware wedstrijd. Tja ik heb geen referentie maar vond het ook zwaar en moest helaas na de 1e tussensprint het peloton laten gaan... Maar ik was nu toch al tot de eerste tussensprint gekomen! De marathon in Utrecht ging weer een stukje beter en ik schopte het nu tot de tweede tussensprint. Weer een sprint verder... Het doel voor de marathon in Den Haag was dan ook weer een sprint verder en nu bleek dat dan net de eindsprint te zijn! En tot mijn grote verbazing zat ik met 20 rondjes te gaan nog in het peloton. En je denk toch niet dat ik 50 rondjes al heb geschaatst en dat ik dan bij de laatste 20 rondjes af zou haken... En ookal vond ik die 20 rondjes nog best wel ver ik haalde het wel en kwam weer een sprint verder! En zo had ik mijn eerste marathon uitgereden! Om het hele festijn compleet te maken vond ik 70 rondjes in een weekend niet genoeg. Al eerder die dag had ik al 2 uur gemountainbiket en de volgende dag regende het zo hard dat ik ook maar weer op de fiets sprong. Al klinkt het nu alsof het kwam door de regen maar dat was eigenlijk niet helemaal zo... Het kwam eigenlijk omdat het clubdag was van Licht Verzet en dan zou je na het fietsen pannenkoeken kunnen eten. En vooral dat laatste klonk me wel aantrekkelijk. En dus ging in mee fietsen. Ik had alleen gedacht niet zo heel erg lang te gaan maar aangezien ik niet meer helemaal wist waar ik was kon ik niet eerder afdraaien en zo had ik toch nog 2,5 uur gefietst. Maar dan heb je toch nog een zondagmiddag/avond over... En wat ga je dan doen... Tja er was nog een Skeuveltoernooi waar ik me voor aangemeld had. En zo schaatste ik voor het eerste in lange tijd ook weer mijn eerste langebaanwedstrijd en ook meteen goed: er stond een 500 m, een 1500 m en een 3 km op het programma. Tijdens de 500 meter sliep ik denk ik nog. Tenminste mijn tijd laat ik maar niet noemen maar het was eigenlijk wel echt heel slecht. De 1500 meter vond ik echt een eind en ik ging helemaal kapot. En het vreemde was dat ik de 3 km weer minder ver vond lijken. En daar reed ik eigenlijk wel weer lekker. Oké 4.55 is niet echt geweldig maar gezien de omstandigheden vond ik het best netjes. Ik moet wel zeggen dat toen ik die avond de trap op liep ik en blij was dat ik boven was en ik behoorlijk goed kon voelen dat ik wat gedaan had...