Wel is dat goed voor je creative geest want als je ergens niet meer vanaf kan fietsen omdat je dan echt niet op je fiets naar beneden kan komen moet je andere dingen gaan verzinnen: met trots introduceer ik dan ook de met-een-voet-uit-je-klikker-techniek. Hoewel deze techniek al langer op de markt was, meestal vooral ingezet om foutjes te herstellen, was hij nu ook vaak een van de snelste manieren om heel naar beneden te kunnen komen. Al waren er toch ook nog wel stukken die gewoon goed te fietsen waren of stukken die eigenlijk helemaal niet meer te doen waren. Dat het een aparte wedstrijd zou worden, was al voor de start bekend.
Op de startklim kon ik al gelijk goed door trekken waardoor ik als eerste bij het kapelletje kon komen. Daarna kwamen we bij het eerste loopstuk waar ik al de eerste fun mannen begon in te halen. Het leuke was dat ik hun telkens op de klimmen en op de andere stukken waarbij ik nog kon fietsen in kon halen en vervolgens haalden zij mij weer in als we weer moesten lopen. Vooral op het einde was dit zeker weten het geval. Mijn fiets was zo zwaar geworden van alle modder dat ik hem niet meer op kon tillen, maar mijn banden wilden ook niet meer rollen... Dus ik was echt mijn fiets omhoog aan het duwen in de hoop dat ik toch nog een keer boven zou komen, maar dat ging wel echt heel langzaam... Mijn geluk was wel dat er geen publiek stond op die punten want ik denk dat het echt een slapstick was om te zien... Uiteindelijk was mijn treuzelpartij ook nog wel ergens goed voor geweest want daardoor werd ik nog net voor de finish ingehaald door de eerste nieuweling en hoefde ik niet nog een ronde. Ik had al zo veel voorsprong dat die extra ronde niet meer zo heel veel nut had gehad en vond het wel prima om te stoppen. Zeker ik was het fietsen, glijden en steppen nog niet zat maar het lopen had ik toch wel een beetje gehad. En met een echt Mattentaartje (streekproduct van Geraardsbergen en erg lekker) en een manneke pis (dit is een imitatie van de echte manneke pis, die in Brussel schijnt nep te zijn en de echte staat in Geraardsbergen) gingen we weer naar huis!