Op donderdag gingen we weer het parcours verkennen. Het was nu wat glad geworden, maar ik reed echt lekker. In een van de eerste afdalingen schoot ik al een keer spontaan uit mijn klikker (pedaal), maar daar was niks mee aan de hand. Bij de nieuwe drop schoot ik alleen ook uit mijn pedaal. En nu kon ik mijn fiets niet meer houden... Ik viel en ving de landing op met mijn hoofd... En dat was eigenlijk het einde. Mijn oog was heel blauw en zelfs mijn oogwit was hier en daar wat rood, ik had wat hoofdpijn, stramme rug en voelde me gewoon niet fit genoeg om een world cup te kunnen rijden. Ik had het nog geprobeerd want wat wilde ik graag starten. Maar het ging niet.
Het vrouwtje bij wie we het huisje hadden gehuurd vond het wel heel sneu voor mij, dus kwam ze iedere keer langs om te kijken hoe het ging en weer een nieuwe reep Rittersport chocolade te brengen... We hebben nu alle smaken thuis en een voorraad waar we nog wel een jaar mee vooruit kunnen...