Dinsdag waren we echte toeristen en gingen we een dagje naar Quebec. Wij zeggen Kwek voor het gemak. Op de heenweg hebben we namelijk de Disney radio uitgevonden en Kwek kunnen we allemaal uitspreken. Over de uitspraak van Quebec konden we namelijk het niet eens worden… volgens ieder van ons moest het toch net weer anders. En op mijn aanwijzingen zijn we ook echt in de oude stad van Quebec uitgekomen. Dit op zich al was een nieuwe ervaring – het is niet vaak voorgekomen dat mijn aanwijzingen ook daadwerkelijk op de gewenste plek uit komen.
De oude stad zelf was ook erg mooi. Leuke gezellige winkeltjes en heel lekker ijs. Hier kun je niet kiezen hoe veel bolletjes wil maar alleen hoe groot de “bolletjes” ijs zijn. Je hebt dus altijd 3 bolletjes die zelfs al in de kleinste hoeveelheid groter zijn dan de gemiddelde Nederlandse bolletjes. Want ja alles in Noord-Amerika is immers groot. De jongens waren na een poosje wel zat en wilden op zoek gaan naar een Oakley shop. Ze hadden wel een winkel gevonden, maar die stond op een straat die niet op mijn kaart stond… Op goed geluk en ongeveer denken waar het zou kunnen zijn kwamen we uit in La City. Waar je van de ene shopping mol naar de andere kan en waar je dus geweldig veel winkels vind.
WOENSDAG
Ook vandaag hadden we een aantal leuke dingen bedacht om te doen. ’s Ochtends hebben we als eerste het parcours verkend en ik kan je vertellen dat het echt een geweldig mooi parcours is. Heerlijk natuurlijk, speels, geweldig zwaar en behoorlijk lastig maar je kunt echt genieten. Het was me twee jaar geleden niet opgevallen dat je boven op de klimmen eigenlijk een heel mooi uitzicht hebt. Waarschijnlijk heb ik toen dus blijkbaar behoorlijk afgezien… Helaas was ik het op het einde een beetje zat. Ik wilde net stoppen, toen ik nog net mijn fiets tegen een steen parkeerde. Op zich helemaal geen probleem, het enige vervelende was dat mijn wiel het verloor van de steen en mooi gevouwen werd. En ook de deskundige hulp van het Giant Pro team kon het wiel niet meer recht krijgen. Gelukkig hadden ze twee winkels in Mont Saint Anne en had een van deze winkels een mooie velg liggen die ze in mijn wiel konden bouwen. Zo was ik toch nog voorzien van een voorwiel, wat toch handiger fietst.
In de middag gingen de downhillers de “track walk” doen. Zo als de naam doet vermoeden houd dit in dat ze het parcours wandelen. Dat leek ons wel leuk om ook te doen en zo gingen we in de lift naar boven en te voet naar beneden. Het geluk was namelijk ook dat we met onze accreditatie gratis naar boven konden… Ideaal… Van een paar locals hadden we de tip gekregen om eventjes eens stukje van het parcours af te lopen naar een berghutje. Dit was een mooie tip want het uitzicht bij het berghutje was zeker de moeite waard. Vanuit daar heb ik voor de tweede keer Quebec bekeken. Want ookal ligt deze plaats zo’n 50 km van MSA af toch kun je dat wel goed zien. Het downhill parcours zelf was ook leuk om te lopen. Ik was een beetje angstig voor beren maar toen bleek dat het geritsel en de stemmen niet van beren kwamen maar van wandelaars.
DONDERDAG
Eigenlijk was dit een wat rustiger dagje. We hebben heerlijk het rondje verkend. Verder zijn we druk geweest om Jeroen toch aan de start te krijgen bij de eliminator, wat helaas niet gelukt is. Die avond hebben we hele gezellige spelletjes gedaan. Het bleek dat ik niet goed was in Pim Pam Pet, maar wel in Klootzakken. De gesprekken onderling worden ook steeds gezelliger. De buurmannen noemen elkaar alleen nog maar buurmannen (meer weten over de buurmannen: zie de facebook van Jeroen van Eck of Kjell van den Boogert, buurman en buurman) en verder zijn de woorden die we gebruiken steeds korter aan het worden.
VRIJDAG
En ook vrijdag waren we op het parcours te vinden. Behalve het parcours rijden hebben zijn we naar een waterval gewandeld. Deze immens grote waterval overbrugde zoveel hoogte dat we het niet zagen zitten om helemaal naar beneden te lopen. Na ongeveer 8 trappen zijn we gestopt en dat was ongeveer een kwart van de rest. De terugweg hebben we door de rivier afgelegd. In het begin was dit heel erg koud maar later was het vooral heel erg leuk. Daarna hebben we de eliminator gekeken, wat ook een leuke bezigheid was.
ZATERDAG
Tja het wordt gewoonte… Het rondje is weer gereden. Verder lekker gezwommen, boodschappen gedaan, de fiets klaar gemaakt en gepoets en verder lekker uitgerust. Een heerlijk dagje.
ZONDAG
En na het heerlijke rustige dagje van zaterdag was het dan nu tijd voor de raceday. Gelukkig mochten wij al heel erg vroeg. Omdat ik toch nog een beetje in de Europeese tijdzone leef ben ik toch nog wel vroeg wakker, daarnaast zou het een warme dag worden en meestal is het in de ochtend dan nog het lekkerste.
Mijn start was niet geweldig goed en ergens in de 20 kwam ik na de startronde door. Op dat moment had ik het wel al zwaar maar gelukkig nog niet warm. De eerste ronde kon ik lekker mijn eigen tempo rijden en haalde ik langzaam steeds wat meisjes in. Na ongeveer een ronde kwam ik Annefleur en een ander Canadees meisje tegen. Al vrij snel kon ik daar van weg rijden. Het Canadeese meisje bleef nog wel een beetje in de beurt. Dit was erg leuk want de toeschouwers werden helemaal gek als zij eraan kwam. Dan werd er gejoeld en gejuigd, maar zo leek het ook of ik heel erg aangemoedigd werd…
In de laatste ronde was ik toch iets minder blij dat ze nog steeds in zicht was. Inmiddels bevond ik me op de 15e plek en hoopte ik al dat ik er eerder uitgehaald zou worden door de 80 % regel. Toch mocht ik nog een ronde rijden wat natuurlijk eigenlijk heel leuk is maar aan de andere kant was ik er ook niet heel erg blij mee. Ik was ondertussen aardig oververhit aan het raken en mijn energievoorraad raakte aardig uitgeput. De hoeveelheid stenen die ik moest ontwijken leken er steeds meer te worden en de laatste keer kon ik ook niet meer fatsoenlijk fietsend de rockgarden af komen. Hierdoor kwam het Canadeese meisje, ik geloof dat ze iets van Lau- heette want zo werd ze werd met Laura, Loulou, Laurien, Laurette aangemoedigd, snel dichterbij. Heel snel zelfs want ze haalde me in. De laatste klim bestond uit een zwaarlopend steil stuk aanlooproute waarbij je al flink aan het afzien was in de brandende zon en vanuit deze aanloop kon je zien dat je het dadelijk nog veel zwaarder moest gaan krijgen… In dit aanloop stuk ben ik gelijk aangegaan en Lau- weer voorbij gegaan. Dit lukte en gelukkig was Lau- ook moe. Ik ook want even later ben ik lopend boven gekomen maar ik had wel weer een gaatje met haar geslagen en kon dus als 15e finishen. Super tevreden en inmiddels zit ik in de auto in de VS op naar het volgende avontuur van de trip!