Ik stond op de eerste rij en had er zin in. Ik had die dag nog een rondje op het parcours gemaakt, wat heel lekker ging. Verder had ik me ondanks de lange dag nog best goed vermaakt en was het redelijk snel 5 uur geworden. Ik was ook wel goed weg, daarna begonnen de andere meisjes heel hard te rijden op de klim. En als andere dat wel doen en jij dat met alle moeite probeert maar het niet lukt kan je voorstellen dat je in hele korte tijd een heleboel plaatsen verliest. Dat was dus ook precies wat er gebeurde. De eerste volle ronde liep ook nog niet echt lekker. Ik had moeite om in mijn ritme te komen en eigenlijk deed alles wat geen pijn hoort te doen toch wel zeer... Ik werd door alleen maar meer meisjes ingehaald en lag bij de doorkomst op de 19e plek. De eerste klim van de tweede reed ik nog niet echt lekker maar de afdaling daarna ging zo goed dat ik weer in een beter ritme kon komen. Ik begon weer lekkerder te rijden en wanneer je veel meisjes voor je hebt kun je ook weer makkelijker terug inhalen. Ik haalde zo de laatste 2 rondjes nog best veel meisjes in. Dat was eerlijk gezegd ook leuker dan zelf ingehaald te worden.
Mijn trainer had gezegd dat ik moest glimlachen bij iedere aanmoediging die ik kreeg. Leuke opdracht maar het was nog zo druk bij ons parcours dat ik nog best veel werd aangemoedigd en als ik dan de hele tijd moest glimlachen zou het ook niet goed komen. Bovendien had ik ook niet helemaal de puf om te kunnen glimlachen, dus waren het waarschijnlijk een soort raar getrokken gezichten wat ik maakte.
Uiteindelijk finishte ik op de 13e plek. Dezelfde plek als een jaar geleden, maar met een heel ander verhaal. Ik was wel blij dat ik nog terug kon komen maar het was gewoon niet helemaal mijn dag. Ik denk zelf dat ik niet helemaal fit was geweest, wat er op vrijdag 7 september in me zat heb ik eruit gehaald, dat was alleen niet zo veel....
Al met al was het wel weer een hele toffe ervaring en ook de dagen na het WK waren nog leuk. Zaterdag zijn we gaan kijken bij de elite dames en de elite mannen, wat beide mooie wedstrijden waren om te zien. Wel ontzettend warm, maar zeker heel mooi. Zondag hebben we nog wat gespeeld in het bikepark bij het hotel. We waren alleen echte cross country rijders, we gingen namelijk niet alleen met de fiets naar beneden maar ook met de fiets omhoog... Ik kan je vertellen dat je dat snel zat wordt dus dat hield in dat we redelijk snel onze fiets weer netjes opgeborgen hadden in de stalling. Daarna zijn we zondag nog gaan kijken naar de eliminator. Als je die hebt zitten kijken op tv moet je ons geheid hebben zien staan. Het was namelijk zo dat we met een helemaal lege gratis Mercedes pendelbus naar het parcours zijn gebracht. Leuk denk je, maar waarom kom je dan op tv. Nou vlak voor we die pendelbus in wilden stappen kwamen we erachter dat we onze accreditatie vergeten waren. Toen hebben we die lieve buschauffeur gevraagd om te wachten tot we onze accreditatie van onze hotelkamer hadden gehaald. Dat heeft deze best man met een nors gezicht voor ons gedaan. (anders had hij helemaal niemand). Eenmaal in de bus bedachten we dat de inkom voor de eliminator gratis was en dat we dus ook zonder accreditatie naar binnen hadden gekund. Maar ja iets neem je nou eenmaal niet graag voor niets mee en dus moest onze accreditatie gebruikt worden. Al snel kwamen we erachter dat je bij de zone waar de rijders zich aan het warm rijden waren alleen kon komen met zo'n pasje, dus wij daar doorheen. En toen kwamen we bij een stukje bij de start waar je ook alleen maar met je accreditie kon komen. Daar stond dus nog helemaal niemand en dus zijn wij daar gaan staan. Tja wij konden ook niet weten dat we voor iedere start in beeld waren bij de tv.
Overigens was de tv man niet zo heel handig bezig, want toen de ritten belangrijker werden was zijn accu van zijn camera leeg. Slim van die man, maar hij had een oplossing: een kabeltje die de camera van stroom voorziet. Prima idee, lijkt het zo. Was het niet dat hij met zijn kabeltje overal achteraan bleef hangen en hij zo alle bordjes die de banen van de rijders bij de start telkens verschoof en dat iemand van de UCI deze bordjes weer telkens terug mocht schuiven. Al na 4 keer kwam die er achter dat het misschien handiger was om te voorkomen dat deze bordjes verschoven en had hij het slimme idee opgevat om iemand mee te nemen die de kabel strak kon houden. En eerlijk is eerlijk dit werkte wel.
Het grappige van onze plek was dat we heel goed overzicht hadden op het publiek. Tegenover ons stond een klein meisje van een jaar of 8, ik gok dat ze Oostenrijkse was want in de meeste rijders was ze niet geintresseerd en als Federspiel (de Oostenrijkse sprinter) kwam leefde ze helemaal op en stond zij als hardste van iedereen met een opblaas staaf aan te moedigen. Ze had niet in de gaten dat ze deze staaf bijna in het wiel van Federspiel prikte, maar ze was wel blij dat haar held de finale haalde, al had ze hem liever zien winnen. Kortom al met al hadden we wel dankzij de die lieve buschauffeur zo'n goede plek.
's Avonds hadden we nog een lekker bbq in hotel Bacher of eigenlijk de bbq zelf stond in de tuin en die arme kok ook. In hele korte tijd was het namelijk flink afgekoeld. Maar daar kwamen we pas achter toen we in onze korte mouwen en korte broek stonden te wachten tot we op de foto konden met de hotelbaas...
Al met al was het hele WK weer een hele mooie ervaring. Mijn wedstrijd was misschien niet zo gegaan zo als ik wilde maar je hebt allemaal goede en slechte dagen en deze dag was ik gewoon niet goed. Toch was het een hele leerzame (en stiekem ook wel leuke) week. De staf bedankt voor alles, het was allemaal weer goed in orde en ook hotel Bacher bedankt voor het lekkere eten, de mooie kamers en de flexibiliteit. Het was super!