Woensdag was het zo ver en stond een lange dag op het programma. Hoewel de langste dag van het jaar eigenlijk op donderdag gepland was viel mijn langste dag toch echt een dag te vroeg en wel op 20 juni 2012. Al om half 4 ging de wekker om op tijd op het vliegveld in Brussel te zijn. Vanuit daar zou ik naar Zurich vliegen en dan weer verder naar Montreal. In Zurich zou ik Jolanda Neff en haar vader ontmoeten en met hen zou ik de rest van de reis afmaken. Het waren allebei goede vluchten en we kwamen nog voor het schema aan. En toen moesten we nog van Montreal naar Mont Sainte Anne zien te komen. Omdat fietsen te ver is en ik niet van lopen hou kozen we voor de optie: een auto huren. Deze hadden we al eerder geboekt maar we kregen een kleinere auto dan eigenlijk de bedoeling was. En daar paste niet eens een fiets in. Uiteindelijk kregen we een hele grote SUV mee, die er vooral heel erg groot uit ziet maar waar nog net 3 personen en 3 fietsen in passen… Het leuke van die auto is echter wel dat je, je heel erg groot voelt omdat je boven alle mensen uit kunt kijken. Een gevoel dat ik anders nooit ken.
Deze reis duurde echter nog steeds wel lang omdat we zelf de kaart moesten lezen om in Mont Saint Anne te kunnen komen. Niet dat we dat niet konden, maar toch kozen we de verkeerde route en kwamen we in de file te staan en duurde het nog 4 uur voordat we bij het huisje aan kwamen. Het huisje is mooi en we hebben een zwembad voor de deur, die we al veel hebben gebruikt. Het weer is namelijk super, maar wel best wel warm… Dus dat zwembad is zeker niet verkeerd.
Gisteren en vandaag heb ik al een paar rondjes op het parcours gemaakt. Het is echt een super mooi parcours. Heel erg technisch. Ik dacht altijd dat ik toch al best veel technische parcoursen had gereden, maar deze is toch nog weer leuker. Het leuke is dat ook de klimmen technisch zijn. De parcoursverkenning ging eigenlijk echt super goed, het tweede rondje was ik soms verbaasd dat ik al zoveel best lastige stukken kon rijden... (al neem ik bij een stukje de makkelijkste lijn, die is nog steeds best moeilijk (de grond heb ik daar namelijk ook al verkend ;) )) Het was leuk om met Jolanda en haar vader het parcours te kunnen oefenen. We hebben echt iedere lijn in iedere bocht overnieuw geprobeerd, dat was leuk.
Verder moet ik zeggen dat ik nog niet echt hele bijzondere dingen heb meegemaakt. Ik ben nog geen beer tegengekomen. Verder is het water om te douchen hier gewoon helder en niet bruin als in Moskou. Daarnaast het het huisje redelijk normaal en ook het zwembad is gewoon een Nederlands zwembad. Wat dat betreft is het dus eigenlijk wel een beetje saai, maar toch is het dat bij lange na niet. Ik vermaak me prima en heb me nog geen moment verveeld!