En als je dan met -2 de auto uitstapt en ziet dat je het ijs van je fiets kunt bikken, weet je een ding zeker: het is koud! Het feit dat ik mijn fiets mee had bevestigde het idee dat we naar een mountainbike wedstrijd gingen, maar verder had het tot nu toe echt meer overeenkomsten met een schaatswedstrijd.
Helemaal op mijn gemak met deze winterse temperaturen (oke, eerlijkheid gebied te zeggen, dat ook ik er een hekel aan heb wanneer ik meer dan twee shirts over elkaar heen moet trekken om het nog een beetje op temperatuur te houden.) vertrok ik om een rondje te verkennen, om tot de conclusie te komen dat er behalve hier en daar wat sneeuw er toch ook nog wel een hoop modder op het parcours lag. Het parcours was duidelijk in een woord te beschrijven: hele-vettige-blub.
Met het schaatsen heb ik ook altijd wat moeite met de start, goed ik denk dat het nu ligt aan de temperatuur bij het schaatsen. Want met dit koude weer had ik ook nu geen goede start... Wel kwam ik al snel derde te liggen. En even later lag ik ook echt, plat op mijn smoel... Ik was eventjes vergeten dat als je rechtdoor moet dat je dan ook maar beter niet dwars kan gaan, en dat plat al helemaal niet snel is. Maar goed nadat ik deze leerzame les weer tot me had genomen kon ik de wedstrijd vervolgen op de derde plek. Ik reed eigenlijk wel heel erg lekker en had een lekker tempo. Af en toe voelde je trapbewegingen wel een tikkeltje nutteloos aan: bij iedere twee trappen die je deed, had er minstens 1 zin en de ander trapte in het niets. Van te voren hadden Kjell en ik namelijk gevochten wie op de modderbanden mocht rijden, laat het duidelijk zijn: ik verloor. Ondanks dat had ik toch echt een vermakelijke wedstrijd gehad en met mijn 3e plek was ik prima tevreden.