De rest van de wedstrijd verliep zonder problemen en zo kon ik mijn tweede wedstrijd winnen. Dik tevreden en hartstikke blij.
Even voor half 11 mochten stonden wij in de startbox, klaar om opgesteld te worden. Maar ja, waar was nou eigenlijk precies de start. Blijkbaar hadden we allemaal zo'n goed richtingsgevoel dat we eerst verkeerd reden en er dus heel lang over deden om bij de start aan te komen. Nooit geweten dat de weg van de startbox naar de start zo moeilijk kon zijn. Wij mochten meteen na de nieuwelingen weg, of was het 30 seconden na de start vd nieuwelingen, of met de nieuwelingen of toch een minuut later? Dat was een klein beetje onduidelijk en de eerste beschrijven: meteen na de nieuwelingen was dan ook het best. Wij bleven allemaal netjes staan toen de nieuwelingen vertrokken en op het moment dat iedereen weg was, werd er ergens geroepen dat de meisjes ook weg moesten en dat was ons startsignaal. Alicia had er gelijk zin in en vertrok hard. De eerste halve ronde zat ik dan ook behoorlijk zwaar. Pas later kwam ik wat beter in mijn ritme en kon ik overnemen bovenaan een echt klein klimmetje waarbij je bovenaan pas beseft hoe zwaar die eigenlijk is. Hier kreeg ik een klein gaatje. In de tweede ronde kon ik het wat groter maken. Al was ik hier een keertje niet zo handig bezig. Voor de verzorging lag een afdaling en om op de verzorging te komen moest je een bocht op de gladde kasseien maken. Ik dacht deze bocht iets te scherp te maken en dat had ik beter niet kunnen doen. Mijn achterwiel gleed weg en met een voetje was mijn fout nog wel te herstellen, maar ja hoe ga je dan verder? Mijn voet gleed namelijk weg wanneer ik me weer wilden afzetten en dat was dan ook geen optie. Dus stapte ik af, wat nog best lastig was op van die carbonzolen en op die gladde kasseien. En zo duurde het best lang voordat ik mijn bidonnetje kon pakken. Mijn moeder denkt me vervolgens aan te moedigen door te roepen: gewoon rijden Britt. Gelukkig was een inhalende amateur/fun die precies wist te omschrijven wat ik dacht en zei tegen mij: dat is wel altijd lekker makkelijk he!
De rest van de wedstrijd verliep zonder problemen en zo kon ik mijn tweede wedstrijd winnen. Dik tevreden en hartstikke blij. Comments are closed.
|
In het kortBritt van den Boogert schrijft op deze site verschillende verslagen over haar wedstrijden (mountainbike en schaatsen). Als student Technische Geneeskunde probeert ze haar studie te combineren met het beste uit haarzelf te halen in de sport. Dit jaar doe Sinds dit jaar krijgt ze hiervoor de steun van het Craft-Ten Tusscher mountainbike team (like op facebook!) en het Freewheel marathonteam (schaatsen). Ook is ze in de bikefreak terug te vinden als vaste columniste. Archives
August 2015
Oudere berichten klik hier!
|