Gisterenmiddag tegen een uur of 4 zijn we via een heel smal weggetje de berg opgekomen en aangekomen in het hotel. Vanochtend vertrokken we voor de eerste tocht, een lekkere duurrit waarbij we de echte bergen proberen te mijden. Al snel kwamen we op een vrij smal maar super mooi pad uit. Zelfs met sneeuw was het nog goed genoeg te fietsen, maar een beetje spannend was het wel. Het padje werd kleiner en kleiner er kwamen bordjes te staan: verboden in te rijden, en natuurlijk gingen wij door. Binnen de korste keren hoorde we een hond heel hard blaffen en even later ook nog een bordje: pas op voor de hond! Maar gelukkig er kwam nog een smaller padje en en moesten we via de route daarheen, dus konden we om de hond heen. Dit paadje was super mooi, maar super afgelegen... Toch kwam het paadje uit op een grote weg, wat wel weer een beetje saai was. Dus zagen we een heel klein paadje die we maar in gingen. Het begon mooi, werd even nog mooier en toen ontzettend steil met stenen, wortels en dit alles met een mooi laagje sneeuw. Die sneeuw was mooi maar maakte het wel onmogelijk om zowel omhoog te komen als omlaag, maar toch wilde Kjell en ik het even proberen, nog iets langer proberen en toen gaven we het op: dit stukje liepen we wel, daarna konden we wel weer fietsen. Kon inderdaad maar niet echt voor lang. Halverwege hebben we het toch maar opgegeven en zijn we omgedraaid, dan maar over de saaie weg. Ondertussen waren we bijna al die tijd aan het klimmen geweest, en met 778 hoogtemeters omhoog die we hadden gemaakt kan je het rondje niet heel vlak noemen. Een mazzeltje hadden we wel, we stopte onze tocht namelijk op de ijsbaan in Collalbo die net iets lager lag dan het hotel, waardoor we 50 meter meer gedaald hebben als geklommen... :) (bijkomend nadeel is dan weer, dat je tijdens het dalen echt ontzettend koude vingers, je kan zelf wel bedenken dat, dat niet heel prettig is. ) Maar al met al was het echt een ontzettend mooie tocht, echt zo ontzettend genieten. We hebben maar liefst 14 graden temperatuur wisseling gehad, 12 graden op het warmste moment (stel je even voor: zonnetje, sneeuw en windstil, heerlijk) en -2 graden op het koudste moment (de schaduwkant zullen we maar zeggen). We waren trouwens geen enkele andere mountainbiker/fietser tegengekomen.
Net als dat vogels in de winter de warmere oorden opzoeken om te overwinteren, zoeken wielrenners ook de zon op in aanloop naar het seizoen. Wij zochten ook de zon op maar niet de warmte... Wat is er lekkerder dan een paar dagen lekker trainen in Collalbo (ITA)? Mijn vader moet daar namelijk de tijdwaarneming voor het WK junioren verzorgen en onder de voorwaarde dat wij de transponders uit zouden delen konden we mee. 's Ochtends trainen, 's middags helpen met de tijdwaarneming. Er zijn ergere dingen voor te stellen, dacht ik zo.
Gisterenmiddag tegen een uur of 4 zijn we via een heel smal weggetje de berg opgekomen en aangekomen in het hotel. Vanochtend vertrokken we voor de eerste tocht, een lekkere duurrit waarbij we de echte bergen proberen te mijden. Al snel kwamen we op een vrij smal maar super mooi pad uit. Zelfs met sneeuw was het nog goed genoeg te fietsen, maar een beetje spannend was het wel. Het padje werd kleiner en kleiner er kwamen bordjes te staan: verboden in te rijden, en natuurlijk gingen wij door. Binnen de korste keren hoorde we een hond heel hard blaffen en even later ook nog een bordje: pas op voor de hond! Maar gelukkig er kwam nog een smaller padje en en moesten we via de route daarheen, dus konden we om de hond heen. Dit paadje was super mooi, maar super afgelegen... Toch kwam het paadje uit op een grote weg, wat wel weer een beetje saai was. Dus zagen we een heel klein paadje die we maar in gingen. Het begon mooi, werd even nog mooier en toen ontzettend steil met stenen, wortels en dit alles met een mooi laagje sneeuw. Die sneeuw was mooi maar maakte het wel onmogelijk om zowel omhoog te komen als omlaag, maar toch wilde Kjell en ik het even proberen, nog iets langer proberen en toen gaven we het op: dit stukje liepen we wel, daarna konden we wel weer fietsen. Kon inderdaad maar niet echt voor lang. Halverwege hebben we het toch maar opgegeven en zijn we omgedraaid, dan maar over de saaie weg. Ondertussen waren we bijna al die tijd aan het klimmen geweest, en met 778 hoogtemeters omhoog die we hadden gemaakt kan je het rondje niet heel vlak noemen. Een mazzeltje hadden we wel, we stopte onze tocht namelijk op de ijsbaan in Collalbo die net iets lager lag dan het hotel, waardoor we 50 meter meer gedaald hebben als geklommen... :) (bijkomend nadeel is dan weer, dat je tijdens het dalen echt ontzettend koude vingers, je kan zelf wel bedenken dat, dat niet heel prettig is. ) Maar al met al was het echt een ontzettend mooie tocht, echt zo ontzettend genieten. We hebben maar liefst 14 graden temperatuur wisseling gehad, 12 graden op het warmste moment (stel je even voor: zonnetje, sneeuw en windstil, heerlijk) en -2 graden op het koudste moment (de schaduwkant zullen we maar zeggen). We waren trouwens geen enkele andere mountainbiker/fietser tegengekomen. Comments are closed.
|
In het kortBritt van den Boogert schrijft op deze site verschillende verslagen over haar wedstrijden (mountainbike en schaatsen). Als student Technische Geneeskunde probeert ze haar studie te combineren met het beste uit haarzelf te halen in de sport. Dit jaar doe Sinds dit jaar krijgt ze hiervoor de steun van het Craft-Ten Tusscher mountainbike team (like op facebook!) en het Freewheel marathonteam (schaatsen). Ook is ze in de bikefreak terug te vinden als vaste columniste. Archives
August 2015
Oudere berichten klik hier!
|